چگونگی تعیین کیفیت فاضلاب بهداشتی و انسانی

به مجموعه آب های مصرف شده در حمام، سرویس بهداشتی، آشپزخانه و شستشوی ظروف و لباس و سطوح مختلف اصطلاحا فاضلاب بهداشتی یا انسانی گفته میشود. این آب ها قبل از ورودی به طبیعت لازم است به شیوه ها و تجهیزات مختلف از قبیل پکیج تصفیه فاضلاب بهداشتی به سطح مطلوبی از کیفیت برسند تا به سفره های آب زیرزمینی و سلامت طبیعت آسیب وارد نکنند. علاوه براین، این پساب ها را می توان بعد از تصفیه و بهبود فاکتورهایی که در واقع تعیین کننده کیفیت فاضلاب بهداشتی و انسانی می باشند، مجدد در بخش های کشاورزی و باغبانی مورد استفاده قرار داد. به همین دلیل لازم است با تجهیزات و ابزارهای مختلف عواملی که در تعیین کیفیت فاضلاب بهداشتی موثر می باشند را استفاده نمود و بر اساس نتایج بدست آمده روش های تصفیه مناسب را انتخاب و اجرا نمود.

فاکتورهای تعیین کیفیت فاضلاب بهداشتی

ورود هر یک از مواد آلی و شیمیایی و ذرات جامد و معلق در آب باعث افزایش و کاهش شاخص های سنجش کیفیت فاضلاب میشوند. با توجه به بررسی و آزمایشات صورت گرفته، لازم است شاخص های مختلف پساب های انسانی قبل از ورود مجدد به طبیعت یا مصرف مجدد آنها در سایر بخش ها، در بازه استانداردی قرار داشته باشند. به عنوان مثال، از جمله عوامل و شاخص های تعیین کیفیا فاضلاب بهداشتی می توان به گزینه های زیر اشاره نمود:

COD (Chemical Oxygen Demand) یا میزان اکسیژن خواهی شیمیایی

وجود مواد آلاینده و معلق در پساب ها باعث میشود تا کیفیت آنها تا حد زیادی کاهش پیدا کند و به همین منظور لازم است با انجام عمل اکسیداسیون این عوامل کاهش پیدا کنند. برای انجام عمل اکسیداسیون به اکسیژن نیاز می باشد و به همین دلیل، هر چه مقدار آلاینده های موجود در پساب ها بیشتر باشد، به همین اندازه به اکسیژن بیشتری نیاز می باشد. این فاکتور که از عوامل تعیین کیفیت فاضلاب می باشد، در بازه 300 تا 750 mg/lit باید قرار گیرد که در حالت معمول این شاخص 450 می باشد.

BOD (Biological Oxygen Demand) میزان اکسیژن بیولوژیکی

میکروارگانیسم ها و باکتری های موجود در آب و فاضلاب برای رشد و زنده ماندن به اکسیژن نیاز دارند و BOD مقدار اکسیژنی می باشد که آنها مصرف می کنند. در نتیجه می توان گفت، هر چه مقدار میکروارگانیسم و باکتری ها در پساب های بهداشتی بیشتر باشد، به همان اندازه BOD افزایش پیدا خواهد کرد. در حالت استاندارد بهتر است BOD در بازه 150 تا 400 mg/lit باشد که البته در حالت معمول این شاخص 300 می باشد.

PH فاضلاب بهداشتی

از دیگر فاکتورهای تعیین کیفیت فاضلاب بهداشتی، مقدار PH می باشد که میزان اسیدی و قلیایی بودن را نشان می دهد. PH در بازه 0 تا 4 متغییر می باشد و اگر این شاخص در بازه 0 تا 7 قرار گیرد، پساب ها قلیایی بوده و افزایش آن تا 14 به معنای بیشتر شدن قدرت اسیدی فاضلاب انسانی خواهد بود. در حالت استاندارد بهتر است این شاخص مقدار 7 یعنی خنثی داشته باشد.

TOC؛ فاکتور سنجش و تعیین کیفیت فاضلاب بهداشتی

به مقدار کربن آلی موجود در فاضلاب اصطلاحا TOC گفته میشود که این فاکتور با BOD و COD هیچ ارتباطی ندارد. در حالت استاندارد این شاخص باید در بازه 80 تا 290 میلی گرم بر لیتر باشد که در حالت معمول 150 است.

TSS فاضلاب بهداشتی

به مقدار کل مواد جامد معلق در فاضلاب های بهداشتی گفته میشود که مقدار آن در بازه 120 تا 360 میلی گرم بر لیتر متغییر خواهد بود. این شاخص در حالت معمول 280 میلی گرم بر لیتر است.

TN یا مقدار کل نیتروژن فاضلاب انسانی

به مقدار کل نیتروژن موجود در پساب ها گفته میشود که مقدار آن در بازه 25 تا 90 قرار گرفته و در حالت معمول 45 میلی گرم بر لیتر است.

TDS؛ عامل تعیین کیفیت فاضلاب بهداشتی

TDS به مقدار کل مواد آلی و غیر آلی موجود در پساب ها گفته میشود که از مهم ترین عوامل و فاکتورها در بررسی و تعیین کیفیت پساب های بهداشتی به شمار می رود. این فاکتور باید در بازه 830 تا 230 میلی گرم بر لیتر باشد که البته در حالت معمول 500 است.

TP یا مقدار کل فسفر فاضلاب

از دیگر فاکتورهای تعیین کیفیت فاضلاب بهداشتی، TP می باشد که در واقع همان مقدار کل فسفر موجود در پساب ها بوده و مقدار آن در بازه 9 تا 5 میلی گرم بر لیتر متغییر است. این فاکتور در حالت معمول 7 میلی گرم بر لیتر می باشد.

منبع : سایت رسمی گروه صنعتی هفت